کد مطلب:50439 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273
«ایها الناس، من سلك الطریق الواضح ورد الماء و من خالف وقع فی التیه.» ([1] . مردم! آن كه راه آشكار را بپیماید به آب درآید و آن كه بیراهه را پیش گیرد ، در بیابان بی نشان افتد (و از تشنگی بمیرد.). [صفحه 36] علی (ع) خود نمونه ی كامل تربیت نبوی و سرچشمه ی دریافت راه و رسم سیر دادن آدمیان به مقصد كمال است. آن حضرت فرموده است: «نحن الشعار و الاصحاب و الخزنه و الابواب و لا توتی البیوت الا من ابوابها.» ([2] . ما خاصگان و یاران و گنجوران نبوت و درهای رسالتیم و در خانه ها جز از درهای آن نتوان وارد شد. آموزه های پیامبر ختمی مرتبت و عترت آن حضرت و سیرت آنان بهترین مسیر تربیت و راه اتصاف به صفات و كمالات الهی است. پیشوای آزادگان، امیرمومنان علی (ع) همگان را بدین راه فراخوانده و فرموده است: «فاین تذهبون؟ و انی توفكون! و الاعلام قائمه و الایات واضحه و المنار منصوبه، فاین یتاه بكم! و كیف تعمهون و بینكم عتره نبیكم! و هم ازمه الحق و اعلام الدین و السنه الصدق! فانزلوهم باحسن منازل القرآن و ردوهم ورود الهیم العطاش.» ([3] . پس كجا می روید؟ و كی باز می گردید؟ كه علامتها برپاست و دلیلها هویداست و نشانه ها برجاست. گمراهی تا كجا؟ سرگشتگی تا كی و چرا؟ خاندان پیامبرتان میان شماست كه زمامداران حق و یقینند و پیشوایان دینند. با ذكر جمیل و گفتار راست قرینند. پس همچون قرآن، نیك حرمت آنان را در دل بدارید. و چون شتران تشنه كه به آبشخور روند، به آنان روی آرید.
راه تربیت درست، راهی است كه همه ی وجوه آدمی را مورد توجه قرار دهد و در مسیر تربیت انسان هیچ وجهی از وجود او را تعطیل نگذارد و فطریات آدمی را شكوفا سازد و انسان را در بستر فطرتش به سوی كمالش راه برد و این امر زمانی میسر است كه موانع تربیت آدمی رفع و مقتضیات آن فراهم گردد و تربیت آدمی بر اساس شناختی درست از انسان بنا شود و انسان به سوی هدفی سیر نماید كه برای آن آفریده شده و آفرینشش بدان می خواند و این سیر بر اساس اصولی صحیح و روشهایی مناسب سامان یابد، زیرا اگر تربیت آدمی برخلاف ویژگیهای فطری او باشد و دریافتی درست از انسان و نیازها و گرایشهای او در میان نباشد و سیر تربیت انسان بر مبنای اصولی صحیح و روشهایی مناسب سامان نیابد، تلاشها و زحمتهای تربیتی به نتیجه نخواهد رسید و گاه تلاشها و زحمتهای تربیتی نتایجی غیرتربیتی به بار می آورد و آدمیان از سیر به سوی كمال فطری شان دور می شوند. امیرمومنان علی (ع) چنین رهنمود داده است:
صفحه 36.